Waar veel mensen wonen, zijn veel verhalen.
Waar veel mensen wonen, is er veel verwondering.
In Brussel wonen 1,2 miljoen mensen. In de meeste steden nog veel meer mensen…
Over mij
Over mezelf? Ik heet Lieven, ben 37 jaar, werk momenteel als woordvoerder in politieke context en ben filosoof van opleiding. Ik woon sinds 2008 in Brussel, wat maakt dat ik intussen al meer dan één vierde van mijn leven (en de helft van mijn zogenaamd volwassen leven) in deze stad vertoef en ronddwaal.
Samen met mijn vriendin en mijn zoontje woon ik net buiten het centrum van de (hoofd)stad: in Sint-Gillis. Dat is de vijfde buurt die ik beter leer kennen, na eerdere al gewoond te hebben in de Sint-Goriksbuurt, rond het Stefaniaplein, vlakbij het Bloemenhofplein, de Europese wijk.
Vrij snel raakte ik geboeid door deze stad: door de diversiteit aan mensen en buurten; het bruisende en het verloederde, het grootstedelijke en het dorpse. Door de problemen en uitdagingen en de complexiteit ervan, maar ook door de bestuurlijke onkunde of onwil om die aan te pakken.
Gaandeweg geraakte ik ook geboeid door steden en stedelijkheid in het algemeen. Door de stedelijke dynamieken, de verschillen tussen steden, de mensen die er leven, de wijze waarop steden (verder) worden ontwikkeld en bestuurd, de manier waarop steden ons een blik gunnen op hun verleden maar nog meer op een mogelijke toekomst … de stad plaats van vrijheid en verlichting, of 21ste eeuws tribalisme?
Dat past binnen de hernieuwde aandacht en zelfs positieve appreciatie voor onze steden in het publieke debat en de vaststelling dat steeds meer mensen in steden gaan wonen, in het Westen maar meer nog in andere delen van de wereld.*
… en over deze blog
Daarom ben ik begonnen met gesprekken over “de stad” met verschillende personen – al dan niet ‘bekend’ en al dan niet Vlaming. Daarbij de Franse filosoof Michel de Montaigne indachtig, als die zegt**:
De mijns inziens meest vruchtbare en natuurlijke oefening voor onze geest is het voeren van een gesprek. Ik vind het de aangenaamste bezigheid in ons leven en dat is dan ook de reden dat ik, als ik op dit moment moest kiezen, denk ik eerder mijn gezichtsvermogen zou willen verliezen dan mijn gehoor of spraak. … In boeken studeren geeft een flauwe, matte impuls, die niet in vuur en vlam zet, terwijl het voeren van een gesprek ons iets leert en tegelijk in beweging houdt.
Hoe ervaart mijn gesprekspartner de stad? Wat fascineert hem of haar? Welke zijn favoriete steden, schrijvers en denkers? Vanwaar de trek naar de stad? Wat doet de stad met de mens? Elke maand publiceer ik zo’n interview in het tijdschrift Meervoud en kan u het interview ook op mijn blog nalezen. Intussen gaat mijn blog iets breder, met ook kortere stukjes, verwijzingen naar teksten of audiovisuele uitzendingen, en dergelijke meer.
Feedback apprecieer ik zeker, net als tips over die of deze persoon die ik volgens jou zeker moet ontmoeten. Laat gerust iets achter!
*Zie bijvoorbeeld dit rapport van UN-Habitat: “World Cities Report 2016, Urbanization and Development: Emerging Futures”)
** Essais, Livre III, chapitre 8, “L’art de conférer” (1595):
Le plus fructueux et naturel exercice de nostre esprit, c’est à mon gré la conference. J’en trouve l’usage plus doux, que d’aucune autre action de nostre vie. Et c’est la raison pourquoy, si j’estois à ceste heure forcé de choisir, je consentirois plustost, ce crois-je, de perdre la veuë, que l’ouyr ou le parler. (…) L’estude des livres, c’est un mouvement languissant et foible qui n’eschauffe point : la où la conference, apprend et exerce en un coup.
Lieven Brusselt 